– W dniu 24.IV.1999 roku odbył się Marsz Protestacyjny. Początkiem Marszu były Wiece zorganizowane w Zakładzie Stalowniczym, Koksochemicznym i Wielkopiecowym. Członkowie S-80 oraz Hutnicy protestowali przeciwko niszczeniu zakładów pracy w Polsce, niszczeniu gospodarki przez Rząd RP oraz bezwzględnemu i ślepemu dążeniu do Europy. Żądaliśmy utrzymania Huty im. T. Sendzimira S.A. w pełnym cyklu produkcyjnym, obrony polskich wyrobów przez wprowadzenie ceł zaporowych, wzmocnienie przemysłu polskiego przez gwarantowane pożyczki na modernizację oraz uruchomienie zasobów NBP i Skarbu Państwa przechowywanych w obcych bankach. Według nas Rząd powinien zmienić radykalnie swoje postępowanie w celu likwidacji ówczesnego powszechnego kryzysu w Polsce oraz ustąpić – jeżeli nie ma możliwości na zmianę koncepcji swego zarządzania.
– Zawód wykonywany przez pielęgniarki jest zawodem trudnym, często wymagającym ofiarności. Jest zawodem noszącym znamiona „służby społecznej”. Mimo dużego poważania, stosunkowo dużego prestiżu oraz pozytywnej opinii publicznej jest zawodem zdecydowanie nisko płatnym. Opinie o uczciwości i rzetelności zawodowej wymagają od pielęgniarek wykonywania pracy bez względu na okoliczności. Dlatego przedstawicielki tego zaszczytnego zawodu postanowiły zwrócić uwagę społeczeństwa na swoje warunki pracy i płacy wpierw poprzez różnego rodzaju manifestacje.
Pod koniec liczne protesty środowiska przeniosły się na teren Stolicy. Związek nasz wspierał, od samego początku, słuszne żądania pielęgniarek. Na zdjęciu obok delegacja S80M wspierająca ich protest w Warszawie. Manifestacje zaowocowały podpisaniem w lipcu 1999 roku porozumienia gwarantującego pielęgniarkom wypłatę trzynastej pensji i zapewnieniem środków na podwyżkę płac o 2 procent powyżej inflacji. Niestety do dziś realizacja tych żądań napotyka na ogromne problemy – stąd kolejne protesty a w ostatnim czasie i strajki.
– Przez szereg miesięcy 1990 i 1991 roku majątek krakowskiej Huty im. T. Sendzimira był faktycznie rozkradany. W ciągu paru miesięcy, z 250 mld zł zysku netto zrobiło się 900 mld zł straty. Jednym słowem – na różne sposoby usiłowano wykończyć prężnie dotąd funkcjonującą Hutę. Przeciwko Hucie w Krakowie działało nie tylko tzw. lobby śląskie, ale niestety samo miasto. Istniała realna groźba zamknięcia Huty w Krakowie a przynajmniej jej większej części. W maju 2001 roku Związki Zawodowe, działające w Hucie, zorganizowały protest pod Urzędem Marszałkowskim i Wojewódzkim na ulicy Basztowej. Do zgromadzonych Hutników, a przyjechało ich parę tysięcy, przemawiali kolejno Przewodniczący wszystkich Związków Zawodowych. Na zdjęciu obok,były Przewodniczący Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność ’80 Małopolska, Kol. Mieczysław Kucharski, wyjaśnia zebranym (nie tylko pracownicy Sendzimira zebrali się przed Urzędem) konieczność walki o modernizację Walcowni Gorącej Blach w krakowskiej Hucie. Brak nowoczesnej WGB spowodowałby likwidację całego Zakładu, byłaby to tylko kwestia czasu.
Bez walki wielu ludzi związanych z krakowską Hutą, w tym przede wszystkim związkowców, nie byłoby dzisiaj w Krakowie WGB. Dziś, po kilku latach, właściciel między innymi, krakowskiej Huty, p. L.Mittal wybudował nowoczesną nową Walcownię Gorącą Blach właśnie tu w Krakowie. Nie zmodernizował a wybudował całkiem nowy obiekt, na miarę XXI wieku. Nowa WGB daje nadzieję krakowskim Hutnikom i ich rodzinom zapewnienia pracy i stabilizacji życiowej.
– W dniu 27.03.2002 roku odbył się pod Główną Bramą Huty Wiec Protestacyjny w obronie Huty. Manifestowaliśmy swoją dezaprobatę wobec programu likwidacji naszego zakładu pracy. Nawoływaliśmy Hutników do połączenia swoich sił, bez względu na przynależność związkową, by wspólnie bronić swoich Kolegów z wydziałów przeznaczonych do likwidacji. Sprawa dotyczyła bezpośrednio pracowników starej walcowni zimnej, walcowni rur, walcowni taśm, walcowni slabing, DTE, transportu kolejowego i koksowni. W wiecu wzięli udział posłowie Samoobrony z przewodniczącym Andrzejem Lepperem a także przedstawiciele Ligi Polskich Rodzin.
28.08.2002 roku ponownie pod Główną Bramą Huty odbył się wiec z okazji 22 rocznicy podpisania porozumień sierpniowych, upamięniających walkę robotników wybrzeża i całej Polski o wolną i niepodległą Ojczyznę. Na tym wiecu protestowaliśmy przeciwko dalszemu odwlekaniu rozpoczęcia modernizacji Walcowni Gorącej Blach oraz przeciwko dzikim wyłączeniom wydziałów ze struktury ówczesnego HTS-u oraz dalszemu zmniejszaniu i trwałemu ograniczaniu mocy produkcyjnych naszej Huty.
– 14 maja 2002 roku, na Rynku Głównym w Krakowie, odbył się Wiec Protestacyjny. S-80 i zgromadzeni protestowali przeciwko proponowanym zmianom w Kodeksie Pracy, pozwalającym pracodawcy na łatwiejsze zwalnianie pracowników oraz odbierające niektóre prawa pracownicze. Protestowaliśmy także przeciwko ograniczeniu roli TVP Kraków, niszczeniu HTS-u i innych zakładów pracy, przeprowadzanym w HTS i TVP grupowym zwolnieniom z pracy. Krytykowaliśmy rujnującą politykę gospodarczą rządu i jego bezwzględne i ślepe dążenie do Unii Europejskiej. Proponowane przez ówczesny rząd zmiany zamiast likwidacji plagi bezrobocia wprowadzały bezrobocie rotacyjne – jedni zyskiwali pracę inni ją w tym samym czasie tracili. Dopuszczenie do wykonywania pracy przez obcokrajowców w Polsce było bez obowiązującego w Unii Polaków wieloletniego okresu przejściowego. Broniliśmy polski interes narodowy – protestowaliśmy przeciwko sprzedawaniu polskiej ziemi i niszczeniu polskiego rolnictwa. Na krakowskim poletku przedstawialiśmy działalność ówczesnego Dyrektora Oddziału TVP Kraków, która zmierzała do zaprzestania inwestycji w lokalnej telewizji, do oddania wozu transmisyjnego Warszawie – wszystko to mogło doprowadzić do zwolnień grupowych w zakładzie. Tzw. program naprawczy w HTS mógł doprowadzić do całkowitej likwidacji największego polskiego zakładu pracy, produkującego stal na światowym poziomie.
– Wiosną 2002 r. Tele-Fonika postanowiła zlikwidować świeżo kupioną fabrykę kabli w Ożarowie Mazowieckim (małej miejscowości niedaleko Warszawy). Na bruk, dosłownie, wyrzucono ponad 800 osób (pracę straciła 650 osobowa załoga i 200 osób zatrudnionych w spółkach zależnych). Mimo trudnej sytuacji finansowej Tele-Foniki w tamtym czasie (załamanie się światowej koniunktury) protestowaliśmy przeciwko traktowaniu pracowników firmy jak przedmiotów. Wyrok na Ożarów zapadł, naszym zdaniem, zbyt szybko. Wspieraliśmy Koleżanki i Kolegów z Ożarowa protestując w Myślenicach, przed siedzibą Tele-Foniki.
– Również nasza delegacja związkowa odwiedziła protestujących w Fabryce w Ożarowie. Bardzo wszyscy cieszyliśmy się, gdy protest zakończył się po myśli strajkujących podpisaniem w 2003 r (po 306-dniowym proteście Załogi Ożarowa) historycznego porozumienia. Godna jest podziwu determinacja Ludzi, którzy aby nie dopuścić do wywozu maszyn i urządzeń, blokowali bramę fabryki i czuwali na trzy zmiany w ustawionych przed nią wojskowych namiotach przez tak długi okres.
– Związek nasz wspierał także organizowane przez inne związki zawodowe akcje. Braliśmy, między innymi, udział w manifestacji w Jastrzębiu Zdroju wspierając górników w ich roszczeniach dotyczących płacy i pracy.
– Jedną z najbardziej drastycznych form protestu jest Strajk Głodowy. W obronie krakowskiej Huty Związkowcy z NSZZ Solidarność ’80 Małopolska brali udział w 6 turach Strajku Głodowego. Na zdjęciu obok przedstawione są jedne z pierwszych żądań Komitetu Strajku Głodowego wystawione do wglądu pracownikom Huty obok Bramy Głównej krakowskiej Huty. Budowa COS-u, istnienie Huty w pełnym cyklu produkcyjnym, modernizacja Walcowni Gorącej Blach, modernizacja Zimnej. Walczono o Zakład, o jego istnienie. We wszystkich turach brał udział Przewodniczący Komisji Międzyzakładowej, Kol. Mieczysław Kucharski, w większości brali udział Kol. Janusz Bieroń i Ryszard Dobrzański. W wielu turach Koleżanki i Koledzy z innych Zakładów naszego Regionu solidarnościowo głodowali razem z Hutnikami. Dyrekcja Huty zdawała sobie sprawę z wagi takiego Strajku i niejednokrotnie dziękowała strajkującym Hutnikom za wsparcie ich działań i usuwanie impasu w rozmowach z Rządem RP. Przyczyny jednej tury Strajku Głodowego zostały nagłośnione przez media, m.innymi przez p.E.Jaworowicz. Do strajkujących, głodujących Hutników przyjeżdżał na rozmowy Minister Gospodarki p.A.Szarawarski. Przyspieszyło to na szczeblu rządowym zapadnięcie ważnych dla Huty decyzji.
– Akcja protestacyjna w obronie miejsc pracy w zakładach AMP w 2011 roku.
– 4 kwietnia 2013 r. przed siedzibą dyrekcji ArcelorMittal Poland w Dąbrowie Górniczej (obok bramy głównej) odbyła się pikieta przeciwko likwidacji miejsc pracy i zamykaniu linii produkcyjnych w zakładach koncernu. W akcji wzieli udział pracownicy wszystkich zakładów ArcelorMittal działających na terenie Polski,między innymi członkowie naszego związku.
– W dniach 11-14.09.2013 odbyła się ogólnopolska manifestacja związków zawodowych pod hasłem: „Dość lekceważenia społeczeństwa” zgromadziła blisko 200 tysięcy osób.Związki domagały się rzeczywistego dialogu społecznego w ramach komisji trójstronnej,odwołania ministra pracy i przewodniczącego komisji,wycofania zmian w kodeksie pracy pozwalających na wydłużenie z obecnych maksymalnie czterech miesięcy do dwunastu okresu rozliczeniowego czasu pracy,przyjęcia ustawy wymuszający szybszy wzrost płacy minimalnej i podniesienia progów dochodowych upoważniających najuboższych do świadczeń rodzinnych i socjalnych,wycofanie się z obowiązującej już zmiany wieku emerytalnego,który został podwyższony do 67 roku życia dla wszystkich pracowników,ograniczenia stosowania śmieciowych umów o pracę.
Nasz Związek też tam był– dziękujemy wszystkim uczestnikom.
– 27.03.2014 r. odbyła się w Dąbrowie Górniczej,przed budynkiem dyrekcji Arcelor Mittal Poland, manifestacja związków zawodowych o nasze płace i prawa. Nasza Komisja Zakładowa NSZZ Solidarność 80 Małopolska Mittal Steel Polska również uczestniczyła w tej demonstracji. Domagaliśmy się podwyżek płac i jesteśmy przeciwni ograniczaniu wynagrodzeń w spółce.
Ulotka-manifestacja-2014.03.27
